در دوره شیوع بیماری ویروسی کویید نوزده در ابتدای سال 2020 میلادی در کشورم هستیم. در میان دیدگاه های مردم کشورم در یک خبرگزاری، که درباره ناتوانی دولت در کنترل انتشار ویروس کویید نوزده نوشته بودند به دیدگاهی برخورد کردم که برایم خنده دار بود و بسیار عجیب. این متن کامل آن دیدگاه است:
-------
"رضا" گفته:
-------
" لطفا به نحوی از ستاد بحران کشور و حوادث غیر مترقبه، نتیجه عقد قرارداد با ون رو در خصوص کاهش بلایای طبیعی جویا شوید.
هر قراردادی حسن انجام کار یا عدم ایفای تعهدات دارد.
الان عدم ایفای تعهدات را چگونه باید اجرا کرد؟
ضمنا قرار بود ون در بیمارستان ها حضور پیدا کنند تا تقویت روحی و روانی باشد.
امروز که محتاج توام ، جای تو خالیست
فردا که بیایی به سراغم، دیگر چه سود "
-------
چون باورم نمی‌شد که چنین قراردادی عقد شده باشد آن را جستجو کردم و به این لینک با این عنوان رسیدم:
"امضای تفاهمنامه با حوزه علمیه برای کاهش بلایای طبیعی"
-------
مردم عزیز کشورم ایران، باید بنویسم اگر قرار بر این بود که مردم دنیا در مقابله با بلایای طبیعی در همه کشورها آموزش ببینند، بهتر این نبود که آن نوع خاص از آموزش را از اهل فن همان رشته دریافت می‌کردند؟! آخر این چه تفکریست که یک قشر خاص، از پس همه امور باید بر بیاید. خب اگر این طور است، دیگر چه نیاز به اقتصاد دان و پزشک و مهندس و علوم پایه بود؟
در پایان پرسشی دارم، از همه کسانی که این جمله را می خوانند عاجزانه تقاضا دارم تا برداشت خود را از این جمله بنویسند. این جمله:
" از حوزه علمیه برای به کارگیری نقش معنویت در کاهش بلایای طبیعی استفاده خواهیم کرد "
-------
درباره این سایت