عمری دگر بباید بعد از وفات ما را

کاین عمر طی نمودیم اندر امیدواری . اندر امیدواری اندر . امیدواری

---

پی نوشت:

1- اینترنت که وصل نشدتا ما به خارج این آب و خاک وصل شویم. باید رفت به خارج از این آب و خاک که بلکه اینترنت خودش به ما وصل شود.

2- من (دانشگاه، ایران)، او (دانشگاه، ایران)، من (کار، ***)، او (درس، ****)، من (کار، ***)، او (درس، ***)، من (کار، ***)، او (ادامه درس، ***)، من (کار ***)، او (ناگهان ناپدید شد و امیدها برای یافتنش همچنان ادامه دارد)

3- خلاصه کوتاهی بود از زمانی که "او" به من گفت " آیا با من " و من به او گفتم " فعلا شرایطش را ندررررررررررررررررررررم"

4- ای آب غوره تو هر چی درس خوندن هستش، این چه وضعی هستش که هر چی "من" زور میزنه، به "او" نمیرسه"

5- اسپویل برای انگری بردهای فامیل، هر چند که دیگر دیر شد، دیگر هر چه بادا بـــــــــــــــــاد.

6- خدا حافظ من و او و شما باشد. من رفتم. تا پست های دیگر خدا نگهدار :)

7- این پست همش شد پی نوشت!

8-                   .

9- فدای حافظ و مولانا و سعدی، به خصوص این آخری که من عاشق شعرهای عاشقانه اش هستم. سعدی، استاد سخن

عمری دگر بباید بعد از وفات ما را

کاین عمر طی نمودیم اندر امیدواری

. اندر امیدواری اندر . امیدواری

---

10- برای کسانی که خیلی بعدتر این پست را خواندند و هیچ چیزی دستگیرشان نشد، مشکل از گیرنده نیست، بلکه این پست به دلیل سین جیم های فراوان و احتمال پیش آمدن سوتفاهم، کمی ویرایش شد. به قول شخصیت پلویز در "پرویز و پونه"، اسیر شدیم نصف شبی!